W części muzealnej ośrodka znajdują się dokumenty i pamiątki zebrane i usystematyzowane w następujących tematach:
Zwiedzając izbę muzealną zwróćmy uwagę na oryginalne eksponaty, które pozwalają sięgnąć w czasie aż po miniony wiek, świadczące o intensywnej działalności turystycznej na tym terenie. Szczególne miejsce wśród eksponatów zajmuje „Księga uchwał walnych zgromadzeń i zarządu” zawierająca wpisy od 1893 do 1933 roku. Dowiedzieć się z niej można o meandrach historii Oddziału Pienińskiego w Szczawnicy, a tym samym i dziejów turystyki górskiej w Polsce.
Na początku XX wieku pojawiają się w Pieninach pierwsi znakarze, którzy trasują szlaki turystyczne. Historia notuje te nazwiska: Stanisław Drohojowski – właściciel Czorsztyna, dr Zygmunt Tałasiewicz – sędzia sądu rejonowego w Krościenku i Józef Madeja – miejscowy góral, barwna postać, zwany pienińskim Sabałą. Pierwszy szlak żółty wyznakowali w 1906 roku ze Sromowiec Niżnych do Krościenka przez Wąwóz Szopczański i Przełęcz Szopkę. Z tego to okresu pochodzi oryginalny eksponat: żeliwna tablica „Na Czertezik”.
Zwróćmy też uwagę na eksponowany w gablotce klucz, jest on jedynym materialnym śladem, poza fragmentami porcelanowej zastawy, po nieistniejącym schronisku im. Sienkiewicza na Przechodkach Małych.
W jednej z gablot eksponowany jest oryginalny list Leopolda Świerza z 1894 roku, ówczesnego sekretarza Towarzystwa Tatrzańskiego, pisany do prezesa Oddziału Pienińskiego TT dra Władysława Ściborowskiego. Poniżej listu znajduje się legitymacja TT z 1899 roku z widokiem pienińskim oraz barwna litografia Józefa Szalaya, drukowana przez firmę wiedeńską Loeillota przedstawiająca Sokolicę od strony Potoku Pienińskiego. Ten cenny eksponat udostępnił zwiedzającym dyrektor Pienińskiego Parku Narodowego.
Gabloty po prawej stronie od wejścia do izby poświęcone są Pieninom. Środkowa zawiera oryginalną mapę panoramiczną Pienin autorstwa Edwarda Moskały. Lewa gablota zawiera informacje z historii znakowania szlaków turystycznych w Pieninach. Możemy prześledzić postępy znakowania szlaków od początku, gdy pracował zespół dra Zygmunta Tałasiewicza, poprzez etapy działalności znakarskiej ks. Walentego Gadowskiego i prof. Feliksa Rapfa, aż po czasy nam współczesne. Prawa z gablot pełna jest informacji o schroniskach pienińskich. Poznamy historię zagospodarowania turystycznego Pienin, od pierwszych schronisk im. Zyblikiewicza (Kacze), im. Sienkiewicza (Przechodki Małe), im. W. Pola (Sromowce Niżne), aż po „Orlicę” i schronisko pod Bereśnikiem.
Z lewej strony izby pod powałą wzrok przyciąga rząd oprawnych w ramki fotokopii rysunków litograficznych z Pienin Bogusza Zygmunta Stęczyńskiego z lat 1845-1855. W izbie znajdują się pamiątki po Wincentym Kasprowiczu, pustelniku pienińskim, zarazem aktywnym działaczu Oddziału Pienińskiego – znakował i odnawiał szlaki, a jego pustelnia często była ostoją dla znużonych turystów.
Eksponowane są liczne dokumenty z działalności obu oddziałów pienińskich w Krościenku i w Szczawnicy, są tableau prezesów i opracowane kalendaria, jest dział poświęcony Pienińskiemu Parkowi Narodowemu. Zbiory uzupełniają liczne publikacje, przewodniki i mapy, w gablotach prezentowane są archiwalne legitymacje z czasów PTT. Liczne są stare zdjęcia i pocztówki, pełne uroku i swoistego piękna, pokazują nam świat, który minął.
